عمرو بن عكرمة گويد: به خدمت امام صادق (ع) رسيدم و عرض كردم همسايه‏اى دارم كه مرا اذيّت مى‏كند، امام فرمود: با او مهربان باش گفتم: خدا به او رحم نكند، آن حضرت صورتش را از من برگرداند، من نخواستم با آن وضع از امام جدا شوم، لذا توضيح دادم كه وى به صورتهاى مختلف مرا اذيّت مى‏كند، فرمود: گمان مى‏كنى اگر آشكارا با او دشمنى كنى مى‏توانى از او انتقام بگيرى؟

گفتم او را به اطاعت خود وامى‏دارم، فرمود اين همسايه تو از اشخاصى است كه نسبت به كسانى كه خدا به آنها چيزى بخشيده حسد مى‏ورزد، پس هر گاه نعمتى براى كسى ديد اگر اهل و عيالى داشته باشد آنها را اذيّت مى‏كند و اگر اهل و عيالى ندارد به خدمتگزارش اعتراض مى‏نمايد و اگر خدمتگزار نداشته باشد شبها را به بيدارى و روزها را به جوش و خروش به سر مى ‏برد.

عبد صالح (امام موسى كاظم (ع» فرمود: تنها خوشرفتارى با همسايه خوددارى از اذيّت او نيست، بلكه تحمّل اذيت و آزار اوست.


امام محمّد باقر (ع) فرمود: مردى به نزد پيامبر (ص) آمد و شكايت كرد كه همسايه‏اش او را اذيّت مى ‏كند، رسول خدا (ص) به او فرمود: صبر كن، مجدّدا آمد و از همسايه‏اش شكايت كرد، باز هم پيغمبر فرمود: صبر كن ...

امام صادق (ع) فرمود: خوشرفتارى با همسايه روزى را زياد مى ‏كند.


علىّ بن الحسين (ع) از پدر بزرگوارش امام حسين (ع) نقل كرده است كه پيامبر خدا (ص) فرمود: من و پيامبران قبل از من پيوسته گرفتار كسانى بوديم كه ما را اذيّت مى ‏كردند، و اگر مؤمن بر سر كوهى باشد خداى عزّ و جلّ كسى را مى ‏رساند كه او را آزار رساند و بدين طريق اجرى به او برسد. و امير المؤمنين (ع) فرمود: از زمانى كه مادر مرا زاد پيوسته مظلوم بودم تا آنجا كه عقيل [ برادرم ] مبتلا به درد چشم شد و مى‏ گفت مرا به دوش نكشيد مگر اين كه على را بر دوش حمل كنيد در صورتى كه چشم من درد نمى ‏كرد.

 
امام على النّقى (ع) از پدرانش نقل كرده است كه امام صادق (ع) فرمود: هيچ مؤمنى نبوده و تا روز قيامت نخواهد بود مگر اين كه همسايه‏اى خواهد داشت تا او را اذيّت كند. (و نيز) از امام صادق (ع) نقل فرموده است كه هر كس دنيايش گوارا و بدون گرفتارى باشد در دين او شك كنيد. (و نيز امام على النّقى (ع» گويد: امام صادق (ع) فرمود: هر گاه دوستى از تو به امارت و رياستى برسد و يكدهم قبل از رياستش به تو توجّه كند دوست بدى نيست. و امام باقر (ع) فرمود: بپرهيزيد از فراست و زيركى مؤمن، زيرا با نور الهى [ حقايق را ] مى‏ نگرد.

سپس اين آيه را تلاوت فرمود «به تحقيق در اين نشانه‏هاست براى صاحبان فراست»

امام صادق (ع) از امير المؤمنين (ع) نقل فرموده است: سه چيز از كارهاى نيك است: سخاوتمندى، نيكويى در گفتار، و صبر بر اذيّت و آزار.

منبع :آداب معاشرت از ديدگاه معصومان عليهم السلام

سایت یا مجیر